Πέταξε ο "ξανθός"

Πέταξε ο "ξανθός".

Κι εμάς ρέουν απ' τα μάτια μας όλες εκείνες οι τρεχάλες στις πλατείες, τα προαύλια, στα ανοιχτά γήπεδα μέχρι να ανάψει η λάμπα του Δήμου.. Στα σουτάκια που ρίχναμε ανάμεσα από τα πρώτα ραντεβού.. Στα φούτερ που ξεχνάγαμε κάτω απ' τη μπασκέτα ταυτίζοντας τους ήρωες μας με την αγωνία να μπει αυτό το τελευταίο σουτ..Αν δεν έμπαινε πως να έφευγες; Νομίζω ότι σχεδόν δεν νύχτωνε αν δεν ακούγονταν ο ήχος στο διχτάκι ή η σιωπή του "ασάλιωτου" στα στεφάνια τα σκέτα..

Έφυγε ο "ξανθός" και ψάχνεις την πρώτη νιότη από τη στιγμή που το μαθες.. Γιατί έχει γράψει αυτή η μορφή. Στην επιτυχία που είναι το επόμενο βήμα. Το πρώτο είναι η αποτυχία. Να μην είσαι ανασφαλής γιατί θα σαι λεία για τον αντίπαλο έλεγε ο δάσκαλος. Στ' αλήθεια τώρα; Μπάσκετ μάθαμε από τέτοιους θρύλους ή ζωή; Όχι δεν είναι οι τίτλοι μάγκες.. 

Είναι πάντα αυτό το σουτ το τελευταίο που με πείσμα μέσα στον ιδρώτα χειμώνα καλοκαίρι συνεχίζεις να τουφεκάς μέχρι να μπει.. 

Γι αυτό αδέρφια δεν υπάρχει σχολείο. Αυτό ήταν ο Γιάννης ο Ιωαννίδης.

Αντίο Coach..