"Μπέοι" - Ηγεμονικής & Εναλλακτικής μνήμης

Συχνά αναρωτιέμαι – και ραδιοφωνικώς το γνωρίζετε – για το φαινόμενο της αγοραίας επικοινωνίας στην εποχή της χυδαιότητας και στους καιρούς που υψώνεται το τοτέμ της μέγιστης ατομικής ελευθεριότητας. Άραγε ο συμπεριφορισμός τύπου Μπέου εκπροσωπείται και στην άλλη πλευρά ή στο άλλο άκρο του τόξου της κοινωνικής συνοχής και ανοχής; 

Ο Αχιλλέας Μπέος εκτός από Δήμαρχος του Βόλου είναι κι ένας χαρακτήρας ωμός. Το ωμός άλλοι θα το μεταφράσουν ντόμπρος άλλοι λούμπεν άλλοι χαρακτηρισμός-δικαιολογία και άλλοι ως ποινικό αδίκημα. Όλοι έχουμε ρόλους που εκπληρώνουμε καθημερινά και δεν είναι ανάγκη κάθε ένδυση ρόλου να προδιαθέτει ή να τεκμηριώνει ταυτόχρονα την ύπαρξη κι άλλων ρόλων. Δεν είναι δηλαδή ανάγκη ένας γιατρός όταν βρίσκεται στην υπηρεσία να εκπέμπει ταυτόχρονα και την ιδιότητα του φιλάθλου εκτός αν στο στηθοσκόπιο έχει κονκάρδα της αγαπημένης του ομάδας. Επίσης ένας δικηγόρος δεν είναι απαραίτητο να αναδεικνύει την ώρα που αγορεύει ατσαλάκωτος τις συνήθειες του στο ψάρεμα κάθε Κυριακή. Δεν είναι αναγκαίο ο Δήμαρχος για να γίνει Δήμαρχος να είναι πρώτα φίλος μας ή ο πρώτος άνθρωπος που θα καλέσουμε σε ένα δείπνο αγαπημένων στο σπίτι. Κάθε ρόλος έχει χαρακτηριστικά και ίσως και εκ διαμέτρου αντίθετα πολλές φορές με αυτά που φαίνονται. « Για…μπάτσος καλός είσαι» μπορεί να ακούσεις σε μια παρέα ή « κομμουνιστής και …καλός δε γίνεται » ίσως περάσει από το αυτί σου κάποια στιγμή. Δε χρειάζεται να τα έχεις πει εσύ αυτά. Σημασία έχει ότι κάπου, κάποτε, σήμερα αύριο ειπώθηκαν. Και θα ματαειπωθούν. Έτσι είναι τα στερεότυπα. Αυτές είναι και οι προσλήψεις. Θέλει δουλειά να ξεχωρίζεις και να αντιλαμβάνεσαι τις διαφορές ή αν βρίσκεις τον άνθρωπο κάτω από το προσωπείο του ρόλου του. Και φυσικά θέλει και άντερα να δεις κατάματα ότι η κάθε αλήθεια για να εμπεδωθεί θέλει να επιβάλλει τα δικά τις στερεότυπα ακόμα κι αν φαινομενικά παλεύει για να τα ανατρέψει γενικώς.. Το θέμα, εδώ στους ρόλους, είναι πως ό,τι κι αν κατά περίσταση παίζεις να μπορείς να παραμένεις άνθρωπος. Η ανθρωπιά, η ευγένεια η φυσική εσωτερική ομορφιά ούτε φχιασιδόνονται ούτε μαθαίνονται. Υπάρχουν ή όχι. 

Που χρησιμεύει ο Μπέος της καφρίλας και ποιον εξυπηρετεί η «Κασσελακειάδα» των – ήδη – τετρακοσίων ραψωδιών; 

Με αφορμή το τσουνάμι που σήκωσαν οι δηλώσεις Μπέου κι έλουσαν τους απανταχού ευαίσθητους συμπολίτες μας, το ερώτημα – χωρίς να θέλω να σας το χαλάσω – δεν είναι αν η ελληνική κοινωνία είναι σάπια – που δεν μυρίζει βέβαια φρεσκάδα – αλλά αν τελικά υπάρχει και όμοιον εξ' αντιθέτου δέος στην ωμότητα, χυδαιότητα, προκλητικό συμπεριφορισμό, αναλγησία και πρωτογονισμό. Οφείλουμε δηλαδή να βρούμε τον κάθε Μπέο εκεί έξω ανεξαρτήτως ιδεολογικής αφετηρίας. Στη ζωή και στη φύση υπάρχει το αντίθετο. Το κόντρα αντίθετο. Υπάρχει και το κόντρα όμοιο. Το καθρέφτισμα δηλαδή της ίδιας στάσης ζωής αλλά με άλλη αμφίεση ή άλλο αφήγημα. Προσέξτε. Άλλη ένδυση, ιδεολόγημα, πρότυπο και όμοια κατάληξη κοινωνικής ..πτώσης από τα σύννεφα. Αν η επιδραστικότητα Μπέου έχει ως αντίδοτο τον ορθό λόγο, τη νηφαλιότητα, την επιστήμη, την κουλτούρα διαφορετικότητας και την ουσιαστική κοινωνική ενσυναίσθηση, τότε σίγουρα απέναντί του θα υπάρχει κι ένας όμοια αποτελεσματικός εξ' απεναντίας κι εξίσου επιθετικός ιός αν θέλετε ο οποίος προσπαθεί να επιβληθεί με την ίδια ωμότητα. Δηλαδή αν κάποιος εκεί έξω, νηφάλια και ορθά πολιτικά έψαχνε το – από λογοτεχνικής άποψης - alter ego του Μπέου ενδεχομένως να πήγαινε σε κάποιο Pride. Εκεί όπου η μορφή του Αγίου Νικολάου γίνεται σιδερότυπο σε εσώρουχα ή η διαφορετικότητα εκπληρώνεται μέσα από την προκλητική επιβολή της απρέπειας, κι εκεί όπου ο αντικοινωνικός δεν είναι ο εκφραστής της αλλά εσύ που πάσχεις από …πατριαρχισμό και δεν βλέπεις γύρω σου την ..αγάπη. 

Διότι Μπέοι καλοί μου φίλοι, και μάλιστα με το ίδιο ωμό παράστημα και με ρεφραίν το «έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω, λέω την αλήθεια μου και όποιος δε γουστάρει στα…( εσωτερικά των εσωρούχων με το σιδερότυπο το …ορθόδοξο )» υπάρχουν και στην περιοχή της ελευθερίας έκφρασης μιας κοινωνικής αντιμνήμης που δυστυχώς εκφράζεται από Μπέους της άλλης όχθης και πάντα με ρεβανσισμό. Ο Μπέος μιλάει ξεδιάντροπα, απάνθρωπα προσβλητικά, χυδαία, αγοραία όπως ακριβώς εκείνοι που σηκώνουν πανό « στα τέτοια μας η θρησκεία, στα τέτοια μας η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς». Το ζήτημα των απανταχού Μπέων λοιπόν είναι σύνθετο. Όπως είναι πολυπαραγοντικό το γιατί η κοινωνία σαπίζει. Αν θες να τη διορθώσεις απέρριψε τους δικούς σου Μπέους, τις δικές σου Ακρίτες, τους δικούς σου γιαλαντζί πατριώτες, τους δικούς σου υποκριτές αλληλέγγυους κ.ο.κ. Τελικά τους Μπέους ποιος τους θέλει; ( προσδεθείτε.)Ο Αχιλλέας Μπεος είναι πρόβλημα για όλους εμάς τους θιγμένους από τη συμπεριφορά του. Και το ξεκαθαρίζω. Είμαστε θιγμένοι άλλα από "άλλο νταραβέρι" – που έλεγε και κινηματογραφικός Φώτης όταν συνάντησε το crazy girl - ο καθένας. Θιγμένοι είμαστε για το αγοραίο της επικοινωνίας στη δημόσια σφαίρα. Τέλος. Βασιλεύει η βαναυσότητα, ηγεμονεύει η οργή, αυτοκαταστρεφόμαστε. Θιγμένοι είναι και όσοι θέλουν για τον εαυτό τους, την κοινωνία μας και το μέλλον των παιδιών τους καλύτερα πρότυπα από τον Μπέο τα οποία ευτυχώς και υπάρχουν αλλά τα ΜΜΕ προβάλουν μόνο Μπέους. Κι εδώ λοιπόν θα σταθούμε. Διότι αν βάλεις εδώ το περιεχόμενο της προηγούμενης παραγράφου, τα ΜΜΕ προβάλουν Μπέους από όλες τις πλευρές. Μόνο Μπέους. Απλά ο τρόπος που τους προβάλλουν έχει την ιδιότητα να αντιλαμβάνεται ο καθένας και να εξαγριώνεται με τους άλλους Μπέους και όχι με τους δικούς του. 

Όλοι λοιπόν θιγμένοι. Όλοι. Για κάτσε…όλοι;

Όχι. Θιγμένοι είναι όλοι πλην εκείνων που σήκωσαν την παντιέρα της «Κασσελακιάδας» Ραψ. CD ( ήτοι ..400). Διότι η αγοραία συμπεριφορά Μπέου ( του κανονικού ντε ) τους εξυπηρετεί. Οι γιαλαντζί θιγμένοι είναι οι πιο φωνακλάδες. Και οι πιο φωνακλάδες ευαίσθητοι και θιγμένοι είναι εκείνοι που εμπρός στον ορθό λόγο, στην όποια αντίθετη άποψη τεκμηριώνει το ρεβανσισμό και την επιβολή νέων στερεοτύπων κι εκφράζεται κόσμια, επιθυμούν να αντιπαρέλθουν και ψάχνουν να βρουν Μπέους για να αντιμετωπίσουν. 

Ο Μπέος, ο αγοραίος είναι εύκολη λεία. 

Αν δεν υπήρχε Μπέος θα έπρεπε να τον εφεύρουν.

Το ξαναγράφω. Ας μείνει αυτό. Ας συνεννοηθούμε. 

Το ζήτημα των απανταχού Μπέων είναι σύνθετο. Όπως είναι πολυπαραγοντικό το γιατί η κοινωνία σαπίζει. Αν θες να τη διορθώσεις απέρριψε τους δικούς σου Μπέους, τις δικές σου Ακρίτες, τους δικούς σου γιαλαντζί πατριώτες, τους δικούς σου υποκριτές αλληλέγγυους κ.ο.κ.

 Κ. Καραγιάννης

Εις εκ των θιγμένων πολιτών